دو دهه بعد، فمینیسم آکادمیک، مقوله زن بعنوان سوژه را زیر سؤال برده، ادعا میشود که این مقوله از طريق همان ساختارهاي قدرتي مطرح و محدود ميشود كه توسط آنها ميبايستي به هدف رهايي نائل شده، پيشگام تعريف انسان فرد شدۀ آينده شود.
ژاله احمدی در سال 1351، از دانشگاه تهران در رشتهی پزشکی فارغ التحصیل شد.
او در زمستان 1364 ایران را ترک کرد و در آلمان زندگی خود را در تبعید آغاز نمود. از جمله فعالیتهای او در آلمان میتوان به سازماندهی سمینارها و کنفرانسهایی دربارۀ وضعیت ایران به ویژه زنان ایرانی، و نیز رشد بنیادگرایی مذهبی در جهان و ارتباط آن با مسئلهی زن و فمینیسم اشاره کرد. آموزش فمینیسم در مرکز زنان شوکوفابریک در برلن، تأسیس فوروم بینالمللی زنان علیه بنیادگرایی و راسیسم، برگزاری سمینارها، تشکیل کلاسها و گروههای کار با موضوع جنسیت، سکسوآلیته جنسگرائی و مسئلهی قدرت، از دیگر عرصههای فعالیت او در این سالها بوده است. ژاله احمدی در این سالها، همچنین به کارهای تحلیلی در رابطه با حقوق زنان پرداخته است. او در دوران کار خود در بیمارستان بعنوان پزشک و روانشناس، تحلیلهای روانشناختی خود را در باب مسئلۀ قدرتِ مذّکر و رابطۀ آن با افسردگی و انواع روان پریشیهای معطوف به مسئلۀ جنس و جنسیت، در کنفرانس روانپزشکان پلی کلینیک روانی دانشگاه در برلن ارائه کرده است. چکیده این تحقیق به زبان انگلیسی در دایره المعارف زنان کشورهای مسلمان منتشرشده است. آخرین اثر او “بدرجان و هفت شهر عشق” است. این بیوگرافی رُمان گونه در یک نمونۀ فردی، به بررسی تأثیر تعیینکنندۀ مناسبات اجتماعی و تحولات سیاسی، در زندگی زنان در بستری تاریخی، میپردازد.
Café du Pont Neuf
Café du Pont Neuf
14, Quai du Louvre
75001, Paris
France